18 maja 2025

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.

Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.

Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nimi”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły».

I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».

Alleluja, alleluja, alleluja!

Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

ks. Jacek Pietrzak OP

Pan Jezus rozpoczyna swoją mowę pożegnalną w Wieczerniku od stwierdzenia, że został „otoczony chwałą”. To wyrażenie, które powtarza się aż pięć razy, można przetłumaczyć jako „uwielbić”, „uczynić ważnym”. W obliczu zbliżającej się męki Jezus zapewnia swoich uczniów, że choć wszyscy Go opuszczą, to dla Ojca zawsze będzie ważny, a Jego męka stanie się okazją do objawienia się Bożej chwały. Dość powiedzieć, że po skończonej wieczerzy kohorta, którą przyprowadza Judasz, pada przed Jezusem na twarz, a podczas procesu Piłat wbrew wszystkim powtarza i każe napisać, że Jezus jest królem żydowskim.

W swojej mowie Jezus stara się jednak przygotować uczniów na to, co się stanie po męce i po zmartwychwstaniu. Wskazuje, że „jeszcze krótko jest z nimi”, ale daje do zrozumienia, że Bóg otoczy chwałą tych, którzy będą naśladowali Jego miłość. Świadectwo tego słyszymy w pierwszym czytaniu, gdzie po powrocie z podróży misyjnej Paweł i Barnaba opowiadają, „jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary”.

Jezus daje nowe przykazanie, zmieniając starotestamentalną definicję z Księgi Kapłańskiej. Nie nakazuje miłować bliźniego „jak siebie samego”, ale nakazuje miłować tak, „jak On sam nas umiłował”. To ważne rozróżnienie, bo człowiek bez Boga często wpada w fałszywe formy miłości, myląc ją z egoizmem, egocentryzmem czy narcyzmem albo pogrążając się w zniechęceniu i odrzuceniu samego siebie. W takich formach relacji trudno jest znaleźć oznaki Bożej chwały.

Nowe przykazanie, które daje Jezus, zapowiada także nowy porządek i chwałę, których będziemy doświadczać w niebie. O tym czytamy w Apokalipsie, gdy Jan ma widzenie „nowego nieba i nowej ziemi”. W tej nowej rzeczywistości człowiek będzie mieszkał razem z Bogiem. Już nikt nie będzie się czuł nieważny i niekochany, bo wszystkie relacje zbudowane będą w oparciu o doświadczenie nieskończonej miłości Boga. W ten sposób nowa ludzka społeczność stanie się wspólnotą otoczonych chwałą przez Boga, a jednocześnie wspólnotą, w której chwałą otoczony jest Bóg.