26 listopada 2023

Czytanie z Księgi proroka Ezechiela

Tak mówi Pan Bóg: «Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę sprawował nad nimi pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne.

Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisku» – mówi Pan Bóg. «Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie».

Do was zaś, owce moje, tak mówi Pan Bóg: «Oto Ja osądzę poszczególne owce, barany i kozły».

Refren: Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

Pan jest moim pasterzem, *
niczego mi nie braknie,
pozwala mi leżeć *
na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.

Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.

Trzeba bowiem, ażeby królował, «aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy». Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.

Alleluja, alleluja, alleluja.

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie.
Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.

Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: „Pójdźcie, błogosławieni u Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata!

Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a przyodzialiście Mnie;
byłem chory, a odwiedziliście Mnie;
byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”.

Wówczas zapytają sprawiedliwi: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? Albo spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię, lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”

A Król im odpowie: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście”.

Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom!

Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść;
byłem spragniony, a nie daliście Mi pić;
byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie;
byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie;
byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie”.

Wówczas zapytają i ci: „Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?”

Wtedy odpowie im: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tego i Mnie nie uczyniliście”.

I pójdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego».

Adam Kalbarczyk

Kto chce zrozumieć królowanie Chrystusa, musi odłożyć na bok reguły ludzkiej logiki i zdać się na logikę wiary. Nie jest On podobny do żadnego ziemskiego monarchy. To Władca, który poddaje się całkowicie woli swojego Ojca i bez reszty poświęca się sprawie Jego królestwa. Istotę swojego panowania Chrystus wyraża w słowach: Syn Człowieczy nie przyszedł po to, aby Mu służono, lecz aby służyć. Nie poprzestaje jednak na słowach, lecz autentycznie nagina kark pod jarzmo, nadstawia karku, oddaje swoje życie za zbawienie świata. Jego potęgą jest miłość. Jezus króluje zwłaszcza tym, którzy potrzebują miłości, utożsamia się z głodnymi i spragnionymi, obcymi i bezdomnymi, nagimi, chorymi i uwięzionymi. Jego „poddanymi” są ludzie zepchnięci na dno, na margines rzeczywistości, odrzuceni przez świat jako niepotrzebni, źli czy po prostu inni.

W świecie ludzi wiecznie nienasyconych, nastawionych wyłącznie na konsumpcję Jezus daje swoje Ciało jako prawdziwy pokarm, staje się chlebem dającym życie wieczne.

W świecie, w którym ludzie się upijają i odurzają, by zapomnieć o swoim pogmatwanym i sfuszerowanym życiu, Jezus daje swoją Krew jako prawdziwy napój, a z Jego otwartego serca wypływa źródło wszelkiej pociechy.

W świecie, który nienawidzi obcych, gdzie człowiek człowiekowi wrogiem, Jezus wyciąga do człowieka swoją rękę ponad wszelkimi granicami i podziałami.

W świecie, w którym tak wielu ludzi nie ma dachu nad głową, Jezus jest Słowem, które ciałem się stało i zamieszkało między nami.

W świecie, w którym ludzie bezlitośnie odsłaniają cudze słabości, by zakryć przy tym własne, w świecie, w którym ludzie wzajemnie odzierają się z godności, Jezus pozwala się obnażyć, zabrać sobie ostatnią koszulę i rzucić o nią losy.

W świecie ludzi poranionych i nękanych przez rozmaite choroby Jezus jest miłosiernym Samarytaninem, który wzrusza się dogłębnie cierpieniem i leczy rany.

W świecie ludzi przywiązanych do dóbr materialnych, własnych upodobań, zniewolonych nałogami i grzechem, Jezus głosi wyzwolenie więźniom.

Tak oto Jezus sprawuje swoje królewskie rządy. Chce nam pokazać, że Jego miłość jest silniejsza od zła, które sobie wzajemnie wyrządzamy. Naszej nędzy przeciwstawia swoje miłosierdzie. To właśnie bezgraniczna miłość okazana światu czyni Go Królem, sercem całej stworzonej rzeczywistości. Jeśli nosimy Go w sercu jako Króla królujących i Pana panujących, jeśli kierujemy się w życiu miłością, to On w dniu Sądu postawi nas po swojej prawej stronie i powie nam: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźmijcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. (...) Bo wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili.