1 września 2024

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu:

«A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam.

Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: „Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż wielki naród ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?»

Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie

Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, *
kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie *
i mówi prawdę w swym sercu.

Kto swym językiem oszczerstw nie głosi, *
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom, *
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu.

Kto dotrzyma przysięgi niekorzystnej dla siebie, *
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła

Bracia moi umiłowani:

Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.

Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze.

Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie.

Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca jest taka: opiekować się sierotami i wdowami w ich utrapieniach i zachować siebie samego nieskażonym wpływami świata.

Alleluja, alleluja, alleluja!

Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy,
byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nieobmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.

Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»

Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji».

Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».

ks. Kazimierz Bukowski

Strzeżcie [nakazów waszego Boga] i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: «Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny» (Pwt 4,6).

Powód do dumy

Grecy szczycili się swymi filozofami. Rzymianie byli dumni z prawa, które porządkowało ład starożytnego cesarstwa. Natomiast Żydzi zachowali wiarę w jednego Boga, któremu warto służyć, idąc przez życie drogą Dekalogu, drogą dziesięciu Bożych drogowskazów.

Mniej więcej od rewolucji francuskiej głosi się w pewnych kręgach, że najcenniejszą wartością człowieka jest wolność. Przy czym często pojmuje się ją jako wolność od prawdy i dobra. Tymczasem wolność jest wielkim darem, który ma nas kierować ku prawdzie i dobru. Byśmy umieli odrzucać fałsz i moralne zło, a wybierać prawdę i dobro autentyczne. Święty Jan Paweł II mówił 24 października 1997 roku:

Dobrem osoby jest być w prawdzie oraz czynić prawdę w miłości. Ten zasadniczy związek «prawda–dobro–wolność» zdaje się być w dużej mierze zagubiony przez współczesną kulturę. Dlatego też jednym z zadań misji Kościoła, powołanego na rzecz zbawienia świata, jest przywieść człowieka do odkrycia tego związku.

Kto jest mądrzejszy – Pan Bóg czy człowiek?

Ktoś z góry nieuprzedzony do Boga bez wahania odpowie: Oczywiście, że Bóg musi być mądrzejszy od najmędrszego mędrca. Inaczej nie byłby Bogiem. Ponadto zdrowy rozsądek mówi nam, że bywamy stronniczy w wielu sprawach. Patrzymy z jednego, subiektywnego punktu widzenia. Lubimy żyć chwilą. Bywamy krótkowzroczni. Blichtr pokusy przysłania nam urok trudnego, lecz autentycznego dobra.

A gdy już zło nas omami i wciągnie w swoją bezdenną topiel, tak że nie wiemy, jak się z niej wydobyć, wówczas mówimy: Tego przykazania nie da się zachować! Dlaczego oni jeszcze nie pozwalają na rozwody? Mamy żal do papieża, biskupów, Kościoła. Powinni koniecznie zmienić przykazania. Na nasze życzenie. Na nasze żądanie. Skoro jest przystanek na żądanie, dlaczego nie może być przykazania na żądanie?

Już naród wybrany, który przecież szczerze wierzył w jedynego Boga, miewał takie pokusy i takie zakusy, by nie siebie zmieniać od wewnątrz na lepsze, tylko by zmieniać przykazania. Dlatego Mojżesz upominał Izraelitów, mówiąc:

Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy waszego Pana Boga, które na was nakładam. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów. Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Pan Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo? (Pwt 4,2.6-8).

Dekalog strzeże godności człowieka

Trzeba nam stale rozważać Boże drogowskazy, choćby odmawiając czasem urywek Psalmu 119. Jest on pochwałą Bożych przykazań. Jest również sporem człowieka z Bogiem i sporem człowieka z samym sobą. Albowiem tkwiący w nas „stary człowiek” nie chce się zmienić na lepsze, lecz wciąż pragnie zmieniać Boże drogowskazy, zaś „człowiek nowy” odkrywa wielkość i wspaniałość Bożych drogowskazów. Jak choćby ów nakaz szanowania i miłowania rodziców przez dzieci oraz dzieci przez rodziców.

Kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu,
kto swym językiem oszczerstw nie głosi. (Ps 15,1-2)

Panie, daj mi moc do wytrwania przy Twoich przykazaniach. Abym rzeczywiście należał do ludu mądrego i rozumnego. Użycz mi Twojej mądrości.