23 listopada 2025

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto my jesteśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty odbywałeś wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud – Izraela, i ty będziesz wodzem nad Izraelem».

Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:

Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.

On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.

I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Alleluja, alleluja, alleluja!

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie.
Błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem».

Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie».

Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski».

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas».

Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił».

I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».

Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze Mną w raju».

o. Jakub Bluj OP

W Biblii sama prośba Izraela o króla jest interpretowana jako nieposłuszeństwo względem Boga, prawdziwego króla Izraela (1 Sm 8,7-8). Historia prawie wszystkich królów, mimo że byli namaszczonymi wybrańcami Bożymi (czyli mesjaszami), to seria porażek.

Ewangelia Łukasza pokazuje nam innego Króla, którego tronem sędziowskim (por. Ps 122,5) jest krzyż. Dziwny to jednak król, który spotyka się z milczeniem gapiów, jest wyszydzany przez przywódców ludu, przez postronnych żołnierzy, a także przez jednego z łotrów.

We wszystkich tych szyderstwach powraca żądanie wybawienia siebie. To byłoby potwierdzenie misji Jezusa jako Mesjasza. Pytanie o Jego królewskość jest nierozłącznie związane z tym ocaleniem. Ponieważ Jego królestwo nie jest z tego świata (por. J 18,36), dlatego nie o wybawienie fizyczne chodzi. Paradoksalnie, aby mógł On zbawić ludzkość (tych, którzy szydzą, patrzą), musi przejść przez śmierć, czyli nie ocalić siebie.

Dobry Łotr – jedyny, który nie zachowuje się wrogo wobec Jezusa – nie prosi o ocalenie doczesne, choć też wspomina Jego królewską funkcję („Twoje królestwo”). Prosi jednak, aby Jezus o nim pamiętał. To niezwykle ważna prośba, bo gdy Bóg pamięta, okazuje litość i ocala. Jezus precyzuje, na czym to ocalenie polega – chodzi o to by być z Bogiem, który jest Emmanuelem, zawsze z nami.

Dzisiejsze święto to nie marzenia o przywróceniu systemu rządów na ziemi czy deklaracja polityczna, że Bóg jest naszym królem. Przede wszystkim chodzi o wzięcie przykładu z Króla, który przyszedł, aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu. Przez krzyż – symbol hańby – Jezus ocala, wprowadza pokój i pojednuje nas z Bogiem, a my przechodzimy „spod władzy ciemności” do Jego królestwa. Nawet, jeśli pod krzyżem szyderczo krzyczeliśmy albo milcząco się gapiliśmy.